“Hoe dan?”

Die woorden lijken haast het mantra van onze tijd te zijn geworden. Of het nu gaat om verkiezingen, voetbalwedstrijden die uit de hand lopen of zelfs alledaagse gesprekken: telkens weer zie je verontwaardiging, verwarring en verrassing. Waar komt dit vandaan? Hoe komt het dat we steeds opnieuw denken dat dingen onverwachts of onbegrijpelijk zijn?

Het antwoord ligt misschien wel in de toenemende eenzijdigheid van onze perspectieven. Wanneer we niet verder kijken dan onze eigen mening en waarden, wordt echt begrip moeilijk, zo niet onmogelijk. We hoeven het niet eens te zijn met elkaar, maar durven luisteren en écht willen begrijpen zijn kernwaarden die helaas steeds meer naar de achtergrond verdwijnen.

Lees meer…

Heb je ooit het gevoel gehad dat je volledig wordt opgezogen in de negatieve energie van een collega? Of dat je helemaal wordt aangestoken door de positieve sfeer in een vergadering?

Het ene kan je leegzuigen, terwijl het andere je een enorme boost geeft. Maar wist je dat jij ook deze impact kunt hebben op anderen?

De hele zaal viel stil. De vraagsteller leek wat verward, maar ik? Ik zat op het puntje van mijn stoel. Niet vanwege het antwoord zelf, maar vanwege de didactische kracht die erin schuilging. Het niet-beantwoorden van de vraag, het laten bestaan van het niet-weten, was zo enorm krachtig!

Dit moment inspireerde me om deze blogpost te schrijven over leren, niet zomaar leren, maar echt, diepgaand leren van sociale, communicatie- en stemvaardigheden. In deze blogpost deel ik enkele inzichten…

Cliënten weten het…

Toch komen ze zo niet bij me aankloppen. Eerder voelden ze zich vaak niet gehoord. Ze vroegen zich af wat er mis was met hen. Zaten ze misschien op de verkeerde plaats? Ze wisten het niet en voelden zich onzeker.

Doorheen ons traject leren ze luisteren en vertrouwen op hun stem. Ze ontdekken om de juiste woorden te geven. Ze denken meer strategisch en versterken hun boodschap door bv. data toe te voegen aan hun (buik)gevoel. Ze vinden resonantie in hun stem en verliezen zichzelf niet in het overtuigen.